Pożegnanie śp. Siostry M. Elżbiety
s. Elżbieta Grzegorzewicz, przełożona prowincji warszawskiej w latach 1982-1994
W niedzielę 29 stycznia br. o godz. 11.00 odeszła do Pana nasza Siostra M. Elżbieta Grzegorzewicz. W latach 1982-1994 pełniła funkcję Przełożonej Prowincji, oddana siostrom i Zgromadzeniu do końca swojego życia była zawsze gotowa do pomocy innym.
Ostatnie pożegnanie śp. Siostry M. Elżbiety odbędzie się w środę 1 lutego br. o godz. 10.30 w kościele św. Katarzyny na warszawskim Mokotowie. Po uroczystościach pogrzebowych zapraszamy na obiad do Domu Prowincjalnego przy ul. Rycerskiej 2.
Echo żałobne
Siostra M. Elżbieta Grzegorzewicz w Szkole Rysunkowej Saska Kępa.
SIOSTRA M. ELŻBIETA
Bogumiła Teresa Grzegorzewicz
Zmarła 29 stycznia 2017 r. w domu zakonnym przy ul. Mierosławskiego 7 w Warszawie
Urodziła się 6 lipca 1933 r. w Poznaniu
Do Zgromadzenia wstąpiła 10 lipca 1949 r. w Warszawie
Pierwsze Śluby 16 sierpnia 1953 r. w Warszawie
Śluby Wieczyste 28 sierpnia 1958 r. we Wrocławiu
Siostra M. Elżbieta urodziła się 6 lipca 1933 roku w Poznaniu. Rodzice Stefan i Maria wychowywali trójkę dzieci w religijnej atmosferze. Siostra M. Elżbieta do momentu wstąpienia do zakonu była prezeską Krucjaty Eucharystycznej w swojej parafii. Wybuch II wojny światowej w 1939 roku uniemożliwił naukę w szkole. Podczas okupacji uczyła się prywatnie i zaliczyła pierwszą i drugą klasę szkoły podstawowej. Po wyzwoleniu Poznania w 1945 roku kontynuowała naukę w szkole podstawowej, zaliczając pozytywnie osiem klas. W roku 1948 rozpoczęła naukę w Państwowym Liceum dla Wychowawczyń Przedszkoli w Poznaniu, które po roku przerwała i w sierpniu 1949 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety w Warszawie. Jako postulantka w latach 1949-1951 uczęszczała do Państwowego Liceum Pedagogicznego Typu Społeczno-Opiekuńczego w Otwocku, które przerwała celem kontynuowania formacji zakonnej. W tym czasie pomagała w pracy wychowawczej w Domu Dziecka w Otwocku.
Formację nowicjacką S.M. Elżbieta rozpoczęła 15 sierpnia 1952, a pierwszą profesję złożyła 16 sierpnia 1953 roku w Warszawie. Przygotowanie i Śluby Wieczyste miała we Wrocławiu 28 sierpnia 1958 roku.
Po odbytym kursie, w grudniu 1957 roku zdała egzamin państwowy na Wydziale Zdrowia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku zdobywając uprawnienia laboranta medycznego ze specjalnością w zakresie fizykoterapii. W roku 1958 ukończyła trzyletnie Kursy Malarstwa i Rysunku prof. Bolesława Kuźmińskiego w Warszawie. Egzamin maturalny złożyła w roku 1959 w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie.
Szkoła Rysunkowa Saska Kępa, Profesorowie Maria i Bolesław Kuźniarscy; Siostra M. Elżbieta - pierwsza od prawej
W latach 1953-1969 pracowała w Przychodni Przyszpitalnej Szpitala na Goszczyńskiego na oddziale fizykoterapii. W tym czasie przebywała w domu zakonnym na Goszczyńskiego i Miodowej. W roku 1969 rozpoczęła studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Nauk Humanistycznych w zakresie historii sztuki, które ukończyła z wynikiem bardzo dobrym w roku 1974. W roku 1975 przebywała we Wspólnocie na Krasickiego i podjęła pracę w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej na Solcu. Pracowała tam do wyboru na urząd przełożonej prowincji warszawskiej w roku 1982. Urząd ten pełniła przez dwie kadencje to jest do roku 1994. W roku 1983 nowicjat został przeniesiony z Warszawy z domu prowincjalnego do nowo wybudowanego domu w Zalesiu Górnym. Dom ten nie był wykończony i s.M. Elżbieta wiele troski i pracy włożyła w wystrój domu i kaplicy. Do dziś wiele Sióstr i ludzi nawiedzających nasz dom modli się w pięknej kaplicy, której wystrój zawdzięczamy Siostrze M. Elżbiecie. Także dom prowincjalny został przeniesiony z Miodowej 16 od ojców bazylianów na ul. Piwną, obecnie Rycerską. Po zakończonej posłudze została skierowana do domu zakonnego w Warszawie przy ul. Kolbaczewskiej, gdzie w latach 2000-2003 była przełożoną domu. W roku 2006 została przeniesiona do domu zakonnego przy ul. Mierosławskiego, skąd odeszła do wieczności, otoczona opieką i modlitwą Sióstr.
Siostra M. Elżbieta pozostawiła po sobie wiele dzieł sztuki.
Obraz Matki Bożej Częstochowskiej namalowany przez s.M. Elżbietę poświęcił Prymas Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński i ofiarował zakonom męskim w dniu 7.03.1963 r. Pierwsze nawiedzenie kopii tego obrazu miało miejsce w latach 1963-1966 i było formą przygotowania wspólnot zakonnych do Millenium Chrztu Polski, a po raz drugi peregrynacja tego Obrazu po klasztorach męskich rozpoczęła się 16 października 2013 r. i trwa do dzisiaj.
Siostra M. Elżbieta na zajęciach.
Siostra M. Elżbieta malowała obrazy Matki Bożej Częstochowskiej na prośbę wielu misjonarzy, którzy wyjeżdżając z posługą misyjną zabierali ten obraz ze sobą.
W grudniu 1980 roku Siostra M. Elżbieta wykonała wierną kopię obrazu Serca Jezusowego, znajdującego się w Domu Macierzystym w Nysie. Namalowany Obraz umieszczono w kaplicy św. Józefa we Wrocławiu.
Ponadto pozostawiła po sobie piękne witraże wykonane w wielu naszych domach zakonnych, między innymi w Domu Generalnym w Rzymie, w Domu Prowincjalnym w Warszawie, w domu formacyjnym w Zalesiu Górnym, w Jerozolimie, w kaplicy u Sióstr Franciszkanek w Międzylesiu i wiele innych. Obrazy i malowidła ścienne wykonane w kaplicy na Górze Oliwnej, w kaplicy na Kolbaczewskiej, na fasadzie domu we Wrocławiu i w wielu innych miejscach. W latach 1962-1982 robiła dekoracje żłóbka i Grobu Pańskiego w kościele Ojców Dominikanów na Służewie. Wykonane ołtarze na Boże Ciało i na inne uroczystości na zawsze będą przypominały cichą i skromną postać s.M. Elżbiety.
W marcu 1982 roku została odznaczona przez Ministra Kultury i Sztuki „Srebrną Odznaką” za opiekę nad zabytkami. Prowadziła także wykłady z historii sztuki u Księży Oblatów w Obrze.
Siostra M. Elżbieta żyjąc cicho i spokojnie odeszła do Pana po wieczną nagrodę. Zawsze uśmiechnięta, cierpliwa i pogodna, skromna i chętna do pomocy innym pozostawiła piękne świadectwo życia i posługi elżbietańskiej.
Przyczyna zgodu: nieustalona.
Niech Pan da Jej niebo.