Pożegnanie Siostry Mieczysławy
Dnia 14 marca br. w Zalesiu Górnym odbył się pogrzeb śp. Siostry Mieczysławy Budzyń. W Mszy Świętej pogrzebowej wzięła udział Rodzina naszej zmarłej, sąsiedzi i przyjaciele Zgromadzenia oraz licznie zgromadzone Siostry, przewodniczył Ksiądz Kapelan Andrzej Tańcula SDB a koncelebrował Kapelan Sióstr Orionistek Ksiądz Czesław Wójkowski SDB.
SIOSTRA M. MIECZYSŁAWA
Siostra M. Mieczysława urodziła się 28 czerwca 1933 roku w Poznaniu. Rodzice Antoni i Jadwiga wychowywali swoje dzieci w religijnej i patriotycznej atmosferze. W rodzinnej parafii Chrystusa Króla prowadzonej przez Księży Oblatów należała do Krucjaty Eucharystycznej i Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej. Lata dziecięce i okupację wraz z całą rodziną s. M. Mieczysława spędziła w Poznaniu. Nie miała wtedy możliwości uczęszczania do szkoły, jedynie Matka uczyła dzieci czytania, liczenia i pisania. Po zakończeniu działań wojennych zdała egzamin i rozpoczęła naukę od klasy czwartej i ukończyła w 1947 roku siedem klas szkoły podstawowej. Po rocznej przerwie, ze względu na słabe zdrowie, rozpoczęła w 1948 roku roczny kurs w Prywatnej Szkole Przysposobienia Krawiecko - Bieliźniarskiego u Sióstr Zmartwychwstanek. Wtedy poczuła w sercu łaskę powołania. Nie chcąc robić zmartwienia Mamie i pomóc Rodzicom w utrzymaniu licznej rodziny podjęła pracę. Był to trudny czas dla Siostry Mieczysławy. Szukała pomocy i wsparcia w modlitwie przed obrazem św. Tereski w kościele Farnym w Poznaniu. Będąc na obłóczynach s.M. Elżbiety Grzegorzewicz powiedziała ówczesnej Siostrze Prowincjalnej o swoim pragnieniu wstąpienia do Zgromadzenia. Została przyjęta, powróciła tylko do Poznania, by rozwiązać umowę o pracę i dnia 15 września 1952 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Elżbietanek w Warszawie. Już w czasie formacji S.M. Mieczysława pomagała w naszym szpitalu na oddziale fizykoterapii i miała dyżury przy chorych. Po odbytym nowicjacie została skierowana do pracy w szpitalu na oddziale gastrologicznym, jednocześnie uczęszczała do szkoły pielęgniarskiej i w roku 1957 zdobyła dyplom pielęgniarski.
W Białymstoku została założona nowa placówka i s.M. Mieczysława, po zdobyciu kwalifikacji pielęgniarskich, podjęła pracę w Szpitalu Położniczo - Ginekologicznym. Posługiwała tam przez trzy i pół roku (czerwiec 1957 – grudzień 1960). Nowe władze komunistyczne zabroniły dalszej posługi w tym szpitalu i od 1 stycznia 1961 roku skierowały siostry do pracy w Państwowym Zakładzie Specjalnym dla Dorosłych w Choroszczy, gdzie siostry tam zamieszkały. Siostra Mieczysława, mimo sprzeciwu władz wyższych, otrzymała Odznakę Wzorowego Pracownika. Dyrektor Zakładu wydając opinię pisze: „Z powierzonych obowiązków wywiązuje się bardzo dobrze. Jest koleżeńska i uczynna, wykazuje dużo troski w stosunku do pensjonariuszy i posiada niezbędne kwalifikacje na zajmowanym stanowisku”. W tym czasie rozpoczęła naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku, jednak habit zakonny stał się przeszkodą w kontynuowaniu nauki w szkole. Na ponowne przyjęcie do szkoły musiała czekać dziesięć lat. Jednak ostanie pół roku kończyła dojeżdżając na zajęcia z Warszawy, ponieważ placówka została zlikwidowana z dniem 31 grudnia 1973 roku, ze względu na odebranie siostrom godziwych warunków mieszkalnych. Egzamin maturalny zdała w czerwcu 1974 roku. Po przeniesieniu s.M. Mieczysława pracowała w Międzylesiu w Państwowym Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci (styczeń 1974 – październik 1975).
Po zakończeniu posługi w Międzylesiu została skierowana do pracy w Krynicy Zdroju i przez trzy kadencje pełniła obowiązki przełożonej domu i była odpowiedzialna za prowadzenie domu dla gości przyjeżdżających na leczenie i wypoczynek (1975-1984). W tym czasie dom był rozbudowywany i bardzo kontrolowany przez władze komunistyczne. Wymagało to od przełożonej dużego taktu i ostrożności w wypełnianiu powierzonych zadań.
Po powrocie z Krynicy podjęła posługę w Domu Pomocy Społecznej w Warszawie przy ul. Nowoursynowskiej (marzec 1985 – sierpień 1986). Na prośbę przełożonych s.M. Mieczysława wyjechała do pomocy do Włoch, na Capri, gdzie siostry przyjmowały gości na wypoczynek. Przebywała tam dwa lata, jednak choroba nowotworowa zmusiła s.M. Mieczysławę do powrotu do Warszawy. Po operacji i odzyskaniu sił s.M. Mieczysławapowróciła w maju 1989 roku do pracy w Domu Pomocy Społecznej na Nowoursynowskiej i przebywała we Wspólnocie na Krasickiego. W roku 1993 została przeniesiona do domu prowincjalnego na ul. Rycerską, gdzie jako pielęgniarka pomagała w hospicjum, w którym przebywały panie świeckie.
W listopadzie 2000 roku została skierowana do domu w Zalesiu Górnym, gdzie przebywała do końca swego życia. Przez wiele lat zmagała się z różnym chorobami, ale była bardzo wymagająca dla siebie i z wielką cierpliwością znosiła wszelkie dolegliwości. Miała specyficzne poczucie humoru i swoją radością promieniowała na innych. Była wdzięczna siostrom za wszelką pomoc i opieką jej okazywaną. Zmarła w domu zakonnym w Zalesiu Górnym, otoczona modlitwą sióstr.
Niech Pan w swoim Miłosierdziu zaprowadzi Ją do Królestwa Niebieskiego.