Seminarium Rzymskie
„Przyoblekliście się w człowieka nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga”
por. Kol 3, 10
Msza przy Grobie św. Jana Pawła II , Bazylika św. Piotra - Kaplica św. Sebastiana.
Każdy jubileusz jest dobrą okazją, aby dokonać osobistej rewizji życia, zobaczyć siebie w swoim tu i teraz, z wdzięcznością spojrzeć w przeszłość i z ufnością w przyszłość. Wspaniale jest, kiedy można dokonać tego z Bożej perspektywy, w świetle Bożego Słowa, realizowanych rad ewangelicznych. Taki wyjątkowy czas jest nam darowany przez Zgromadzenie podczas odnowy duchowej, która odbywa się w Rzymie po 10 latach od ślubów wieczystych. W tym roku przeżywałyśmy ją od 26 czerwca do 3 sierpnia 2019 roku. W odnowie uczestniczyło 24 sióstr z sześciu polskich prowincji, Norwegii, Węgier, Rosji i Niemiec.
Bogaty program zawierał w sobie liczne wykłady z różnych dziedzin życia zakonnego, począwszy od ślubów, poprzez życie wspólnotowe, aż po niezastąpiona rolę Słowa Bożego w osobistym rozwoju duchowym, prowadzone przez Kapłanów pracujących na Watykanie, a także bezpośrednio dotyczące zagadnień naszego Zgromadzenia prowadzone przez Siostry Radne Generalne. Kluczowym momentem seminaryjnej odnowy były rekolekcje, poprowadzone przez O. Mieczysława Lubomirskiego SJ w duchu rekolekcji ignacjańskich.
Cennym doświadczeniem tego czasu jest wspólnota sióstr, którą tworzymy. Podczas Seminarium Rzymskiego mamy okazje lepiej się poznać, wzajemnie ubogacić doświadczeniem wiary i życia zakonnego oraz podzielić tym, czym na co dzień żyjemy. Wzajemną integrację ułatwiały nam wspólne zwiedzanie Rzymu, a także pielgrzymki na Monte Cassino i do miejsc związanych z życiem Świętej Marii Goretti, do Asyżu, San Giovanni Rotondo i Mentorelli. Dziękujemy Bogu za ten piękny czas i zawierzamy Mu nasza przyszłość ufając, że czas odnowy przyniesie dobre owoce w naszym codziennym życiu. Dziękujemy również Matce Generalnej, Siostrom Radnym Generalnym, wspólnocie Domu Prowincjanego w Rzymie, za możliwość skorzystania z seminarium, posługę Sióstr, modlitwę i troskę, której tak bardzo doświadczałyśmy w tym czasie.
