Seminarium rzymskie.

„Przyoblekliście się w człowieka nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga ” (por. Kol 3, 10)

Czas odnowy seminaryjnej był dla każdej z nas bogaty w przeżycia. Spotkałyśmy wielu ciekawych wykładowców, którzy dzielili się z nami nie tylko wiedzą merytoryczną, ale przede wszystkim swoim doświadczeniem wiary. Miałyśmy możliwość zobaczyć wiele pięknych miejsc i zabytków nie tylko w Rzymie, ale również w Asyżu, na Monte Casino, Gaecie, Nettuno, Ferriere i Mentorelli.

Jednak najważniejszym codziennym spotkaniem była adoracja i to właśnie tu dokonywała się nasza duchowa odnowa. Właśnie podczas osobistej modlitwy dziękowałam za dar życia i powołania, za Boże prowadzenie po drogach mojej konsekracji zakonnej, za dary duchowe, doświadczenia, natchnienia i za trudności, które pokazywały mi wartość mojego daru, jakim jest powołanie. Największym przeżyciem dla mnie była nasza Eucharystia przy grobie św. Jana Pawła II, która odbyła się 3 sierpnia. Wzrastałam w wierze podczas pontyfikatu Papieża Polaka. Pamiętam pielgrzymki św. Jana Pawła II, uczestniczyłam w Światowych Dniach Młodych, śledziłam Jego przemówienia i czytałam dokumenty. Płakałam z całym światem, gdy odszedł do Domu Ojca. Razem z młodymi ze Świętej Anny uczestniczyłam w pogrzebie Ojca Świętego, potem w Uroczystościach Beatyfikacji i Kanonizacji. Teraz z siostrami mogłam stanąć przy grobie naszego Wielkiego Świętego, Przyjaciela Młodych. Mszy Świętej przewodniczył Ojciec Zdzisław Kijas OFM Conv. W homilii podkreślił znaczenie miejsca grobu św. Jana Pawła II. Kaplica św. Sebastiana znajduje się pomiędzy Kaplicą Piety- Matki Bożej Bolesnej, a Kaplicą Najświętszego Sakramentu; podobnie jak życie Świętego Papieża powierzonego Maryi i adorującego nieustannie w sercu Boga. Po Mszy Świętej każda z nas mogła podejść do grobu na osobistą modlitwę. Była to szczególna łaska. „Janie Pawle II, nasz święty orędowniku. Ty, który swoim życiem świadczyłeś o wielkiej miłości do Boga i ludzi, prowadząc nas drogą Jezusa i Maryi, w umiłowaniu obojga, pragnąc pomagać innym. Przez miłość i wielkie cierpienie, ofiarowane za bliźnich, co dzień zbliżamy się do świętości. Pragnę prosić Cię o wstawiennictwo wierząc, że przez Twoją wiarę, modlitwę i miłość pomożesz mi zbliżyć się do Boga. Amen”.

Piękną tradycją jest też czwartkowa polska Msza św. przy grobie św. Jana Pawła II, zainicjowana przez JE Księdza Arcybiskupa Konrada Krajewskiego. Uczestniczyłyśmy w niej kilkakrotnie wraz z licznie zgromadzonymi kapłanami i pielgrzymami z Polski. Były to chwile głębokiej modlitwy i wzruszeń. W tym miejscu w Rzymie, w Bazylice św. Piotra, znajdowałyśmy „nasz kawałek Ojczyzny”. Tu rozbrzmiewa polski śpiew i gromadzą się Polacy, aby podziękować Panu Bogu za życie naszego Wielkiego Rodaka. Tu wszyscy się jednoczą.

Po powrocie do Polski pozostały w naszych sercach wspomnienia i wielka wdzięczność za ten czas Seminarium Rzymskiego. Ufamy, że wciąż będziemy się przyoblekać w „nowego człowieka ku głębszemu poznaniu Boga”.

                                                                                                                                   s.M. Katarzyna Mróz