Rekolekcje lectio divina.

W dniach 28.03- 03.04.2016 r. w naszym domu w Zalesiu Górnym odbywały się rekolekcje Lectio divina, które prowadził ks. dr Ryszard Kempiak SDB biblista z Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.Lectio divina - Boże czytanie - jest praktyką stałego czytania Pisma Świętego. Jest ona ważna dla właściwego wzrostu wiary i poznania Boga. W modlitwie tej chodzi o kontakt z żywym Bogiem przez spotkanie z Jego słowem. Osiąga się go przede wszystkim dzięki łasce otrzymanej od Boga. Tylko dzięki niej potrafimy w słowie ludzkim, jakim są spisane księgi Pisma Świętego, usłyszeć Słowo samego Boga. Jest ona zatem także „sztuką czytania", umiejętnością właściwego otwierania się na słowo. Owocne czytanie Biblii przebiega w czterech etapach, które określają tradycyjne, łacińskie terminy: lectio - meditatio - oratio - contemplatio et actio.

Lectio- czytanie oznacza odczytywanie słowa Bożego jako słowa samego Boga. Chodzi o to, by w tekście biblijnym usłyszeć słowo Pana i przez nie spotkać się z Nim osobiście. To jest właściwym celem lectio divina. Trzeba zatem tak czytać, aby słyszeć żywe słowo. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha! (por. Mk 4,9; 4,23; 7,16; Łk 8,8; 14,35). „Mieć uszy do słuchania" jest niezmiernie ważne w życiu duchowym. Przez słuchanie dopuszczamy słowo do swojego serca będącego centrum myśli, pozwalamy, aby ono nas przeniknęło, aby poruszyło najgłębsze struny w naszym wnętrzu i weszło w dialog z naszymi najtajniejszymi myślami. W ten sposób wchodzimy w osobistą więź z Bogiem.

Meditatio- rozmyślanie pojawia się wówczas, gdy usłyszymy słowo i dotrze do nas jego treść, która wzywa do zrozumienia prawdziwego sensu. Ze swojej strony musimy sami zapytać Boga: „Co chcesz do mnie powiedzieć przez przeczytane słowo?" Czasem w sercu pojawia się światło, odsłania się to, co dotychczas było przed nami zakryte. Medytacja polega na otwarciu się na przekazywaną nam przez Boga prawdę, na nieskończone misterium, które nas całkowicie przerasta, bo sięga głębi samego Boga.

Oratio - modlitwa - staje się odpowiedzią na tak pojawiające się w sercu światło. Jest to krótka i czysta modlitwa serca w postaci zachwytu nad pięknem i wspaniałością Boga i Jego mądrości albo dziękczynienia za Jego wielkie dzieła, albo skruchy, gdy zostaje nam dane zrozumienie prawdy o naszej słabości i grzechu, albo głębokiej prośby o łaskę prawdziwego życia.

Contemplatio et actio- kontemplacja i czyn - oznacza trwanie w Bożej obecności oraz czynienie tego, co się rozpoznaje jako Jego wolę. Wprowadza nas to w głębokie zakorzenienie w Bogu, zgodnie z obietnicą Pana Jezusa: Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale (Mt 7,24). W ten sposób cały dzień pozostajemy przy Bogu, który nas kocha. Świadomość tego faktu sprawia, że - niezauważalnie dla otoczenia - w sanktuarium naszej duszy coraz częściej zapada jakieś absolutne milczenie. Woła ono głośniej niż wszelki inny głos: Pan mój i Bóg mój (J 20,28). Panie, Ty wszystko wiesz - Ty wiesz, że Cię kocham (J 21,17). Taki stosunek do Boga - to kontemplacja.

źródło: www.tyniec.benedyktyni.pl